‘s Werelds moeilijkste baan + Leeuw wordt herenigd met zijn ‘ouders’ – Kippenvelfragment van Olivia
Olivia: mijn kippenvelfragment, ik heb er eigenlijk 2. Dat zijn 2 filmpjes van YouTube. Er is er eentje, die kreeg ik van mijn dochter, zij stuurde dat naar mij door. Het is een filmpje waarbij allerlei mensen geïnterviewd worden voor een baan, met ongelofelijk hoge eisen, en eigenlijk kan niemand aan die eisen voldoen. Dus dan zie je al die mensen in het interview en uiteindelijk denken ze “Ik ben helemaal niet geschikt voor die baan. En dan komt de aap uit de mouw en aan het einde van het interview blijkt dat die baan eigenlijk geen baan is, maar dat dat alle taken zijn van een moeder. Ja, van een moeder. Nou, dan zie je al die mensen en ineens realiseren ze zich wat hun moeder voor hen heeft gedaan. Die andere, die ontroert mij ook, daar krijg ik echt tranen van in mijn ogen, is een klein leeuwenwelpje en hij groeit op bij 2 mannen. En als hij groot is, kan hij natuurlijk niet meer in huis blijven en dan brengen ze die inmiddels bijna volwassen leeuw weer naar Afrika. En 1 of 2 of 3 jaar later, ik weet niet meer hoeveel jaar later, gaan ze terug met z’n tweeën en dan zoeken ze die leeuw op. En dan zie je echt vanuit die bush komt hij aangerend op die twee mannen, op zijn ouders, zeg maar. En dat weerzien, nou echt, omhelzen en knuffelen en stoeien. Nou, dat is echt huilen.(<<)
‘s Werelds moeilijkste baan
Het kaartjesbedrijf American Cards had in 2018 het geweldige idee om een video te maken over “’s werelds moeilijkste baan”. Ze creëerden een nepbaan en zetten die online en in nieuwsadvertenties. Daarna hielden ze interviews via videocall met de sollicitanten om hen te informeren over deze “onmogelijke” baan.
De “werkgever” geeft de sollicitanten een beetje meer uitleg over wat de baan onder andere inhoudt: “De baan van ‘Director of Operations’ (‘Uitvoerend Directeur’) is niet zomaar een baan, het is de belangrijkste baan.”, zegt hij.
De verantwoordelijkheden en voorwaarden van de job zijn best uitgebreid: Een uitstekende conditie om constant recht te staan, rond te lopen en te bukken. 135 uur tot ongelimiteerde uren per week, eigenlijk gewoon 24/7. Oh, en er zijn ook geen pauzes. Er kan wel gelunchd worden, maar alleen nadat de “medewerker” heeft gegeten. Velen van de sollicitanten vinden dit intens en gewoonweg gek.
De werkgever gaat verder en zegt dat de sollicitant goed moet kunnen onderhandelen en interpersoonlijke vaardigheden moet hebben om deze job te kunnen uitoefenen, en liefst ook nog een diploma in geneeskunde, financiën en koken hebben. Ze moeten verschillende dingen tegelijk kunnen doen, want de “medewerker” heeft constante aandacht nodig.
Het interview wordt pas echt serieus als de werkgever meldt dat ze zelfs ’s nachts moeten kunnen opblijven met de “medewerker”, hun leven zo goed als zeker helemaal moeten opgeven en dat er geen vakantie is. Op Thanksgiving, Kerstmis en Nieuwjaar moet er zelfs meer gewerkt worden. Ze moeten ondertussen natuurlijk wel een goede instelling behouden. En er is al zeker geen tijd om te slapen.
De sollicitanten beginnen nu echt te protesteren. “Dat is onmenselijk, dat kan toch niet, dit is een grap!”
Ze moeten het doen voor de band die ze zullen krijgen met de “medewerker” en het gevoel dat ze zullen krijgen van de “medewerker” te helpen, want dat is onbetaalbaar. En dat is maar goed ook, want de baan betaalt helemaal niks!
“Niemand doet dat toch gratis?!” wordt verbaasd gezegd.
De werkgever vertelt hen dat er op dit moment iemand is die deze baan uitoefent. Miljarden mensen zelfs.
“Wie?”
“Moeders!”
De sollicitanten beginnen te lachen en realiseren zich opeens wat moeders allemaal moeten doen en wat hun eigen moeder voor hen heeft gedaan. Sommigen van hen worden er zelfs emotioneel van en bedanken hun moeder voor alles wat die hebben gedaan en omdat ze gewoon geweldig zijn!
Denk je nu ook aan jouw moeder? Vergeet haar zeker niet te bedanken voor alles wat ze voor jou heeft gedaan!
Moeders zijn de besten! En dat mag gezegd worden.
Meer:
Christian the Lion – Leeuw wordt terug herenigd met zijn ‘ouders’ na een jaar in het wild
“In 1969 zagen John Rendall en Ace Berg een leeuwenwelpje in het winkelcentrum Harrods in Londen. Ze besloten het welpje te kopen en mee naar huis te brengen en er voor te zorgen. Ze noemden het leeuwtje Christian. Een pastoor liet hen met het welpje op het kerkelijk domein spelen en trainen. Christian werd al snel te groot voor hun appartement in Chelsea, dus ze besloten hem terug te proberen brengen naar Afrika en hem terug in het wild te integreren. Dat lukte en Christian werd daar zelfs de leider van een leeuwengroep.
Een jaar later wilden John en Ace hem gaan opzoeken in Afrika. Mensen hen zeiden dat Christian hen niet meer zou herkennen, maar ze gingen toch door met hun plan. Na enkele uren zoeken, vonden ze de leeuwengroep en kwam Christian naar hen toe wandelen. Eerst een beetje aarzelend, maar toen herkende hij hen en liep hij op hen af. Hij sprong op zijn 2 ‘ouders’ en wat volgde was hartverwarmend: een geknuffel en gestoei en een duidelijk teken dat hij hen niet was vergeten en zelfs heel blij was om hen te zien! Hij stelde de 2 mannen zelfs voor aan zijn vrouw. Wat een ongelofelijk beeld van liefde en vriendschap tussen mens en dier!
Het verhaal van Christian the Lion is ondertussen al wereldberoemd. In 1971 werd er zelfs een film van gemaakt: “The lion who thought he was people”.
Er werd ook een documentaire gemaakt van het avontuur, die kan u hier bekijken: