Het vader-zoon gesprek in de film “Call me by your name” – kippenvelmoment van Anouk

(tekst video)


Anouk:
“Mijn kippenvelmoment is de scène waarin de vader in de film “Call me by your name” zijn zeventienjarige zoon toespreekt die op dat moment onwijs liefdesverdriet heeft. Hij is die zomer verliefd geworden op een jongeman student die bij hun ouders in huis verblijft op het prachtige landgoed in Italië waar ze wonen. Hij komt dan terug van een weekend met die student samen en die student gaat terug naar Amerika waar hij woont. Dan belandt hij bij zijn vader op de bank en hij is onwijs verdrietig en zijn vader steekt dan een monoloog af over enerzijds de liefde en hoe je de liefde toe kunt laten in je leven en hoe je helemaal mag zijn wie je bent. En anderzijds vertelt hij ook over het gevoelsleven dat zich afspeelt in jezelf en hoe je dat vooral niet moet onderdrukken. Ik vind het op twee manieren heel mooi hoe die vader dat doet. Zijn zoon denkt dan dat zijn ouders niet doorhebben dat hij hartstikke gek is op die jongen, dat blijkt dan helemaal niet zo te zijn. De manier waarop die vader dat verhaal brengt, is vanuit zo’n kwetsbaar stuk dat die jongen zich helemaal niet aangevallen voelt of veroordeeld. Hij wordt helemaal omarmd door het onwijs verdriet waarmee hij dan zit. Die vader deelt ook een stukje van zichzelf waarin hij aangeeft van “Ja, wat jij met hem had, heb ik nooit gehad in mijn leven omdat ik dat niet durfde. Ik durfde me nooit helemaal te openen voor die liefde waar jij nu in bent gestapt.” Vervolgens laat hij hem weten dat het goed is om daar gewoon helemaal in te gaan in dat verdriet wat hij daarover heeft en dat niet weg te stoppen. En dat heel veel mensen dat wel doen en dan vervolgens veranderen in robots en dat hij dat kost wat kost moet voorkomen. Ja, die scène is gewoon voor iedere ouder, ik denk dat iedere ouder dit met zijn of haar kind die film eens moet kijken in de opgroeiende fase van het leven. En als je zelf niet de woorden kan vinden, want ik denk niemand kan dat op de manier waarop deze vader dat doet, het is natuurlijk ook een mooi geschreven dialoog of monoloog, als je zelf die woorden niet kan vinden maar wel zo voelt, dan is deze film echt dé film om samen te kijken en die boodschap aan je kind mee te geven. Om helemaal te kunnen zijn wie je bent en daarnaar te leven.”

(<<)

Het vader-zoon gesprek in de film “Call me by your name”

Zoon Elio komt juist terug van zijn weekend met Oliver, de Amerikaanse student waar hij op verliefd is geworden en die nu terug naar Amerika gaat. Elio’s vader vangt hem thuis op en probeert hem te troosten van zijn verdriet met bemoedigende woorden in deze mooie monoloog.

“Call me by your name”

“Call me by your name” is een film uit 2017 in het romantisch-drama genre, geregisseerd door Luca Guadagnino en gebaseerd op de novella met dezelfde naam van André Aciman. De screenplay is aangepast door James Ivory. De film gaat door in Noord-Italië in 1983 en vertelt het verhaal van de romantische relatie tussen de 17-jarige Elio (gespeeld door Timothée Chalamet) en Oliver (Armie Hammer), een 24-jarige student assistent van Elio’s vader, een archeologie professor.

Boekworm Elio denkt in het begin niet veel gemeen te hebben met de zelfzekere Oliver, maar na een tijd krijgt hij toch gevoelens voor hem. De twee zijn allebei aarzelend over iets met elkaar te beginnen, maar geven toch toe aan hun gevoelens en spenderen een korte, maar intense zomer samen vooraleer Oliver terug moet keren naar Amerika. Maar niet vooraleer hij hem “bij zijn naam noemt.”

“Call me by your name” werd voor het eerst getoond op het Sundance Film Festival in 2017 en heeft veel lovende kritiek gekregen. De film kreeg vele prijsnominaties voor onder andere de screenplay, regie, acteerwerk van de hoofdrolspelers en de soundtrack. Het ontving 4 Oscarnominaties, waarvan het degene verzilverde voor Beste Aangepaste Screenplay.

Meer over “Call me by your name”:

De sountrack van “Call me by your name”

De soundtrack van “Call me by your name” werd een groot success. Er staan liedjes van onder andere The Psychedelic Furs, Franco Battiato en Loredana Bertè en composities van John Adams, Erik Satie, Johann Sebastian Bach en Maurice Ravel op.

Amerikaanse singer-songwriter Sufjan Stevens schreef 2 originele songs voor de film. Vooral zijn nummer “Mystery of Love” werd een succes en werd genomineerd voor een Oscar voor Beste Originele Song en een Grammy voor Beste Song geschreven voor Visuele Media. Ook zijn andere song “Visions of Gideon” was een favoriet op de soundtrack.

Een ander heel bekend lied is “Love my way” van The Psychedelic Furs. Het lied kwam al uit in 1982, maar door in de soundtrack van “Call me by your name” te zitten, werd het terug wat meer bekend bij het jonge publiek.

Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *